-
1 klap|nąć1
pf — kla|pać impf (klapnęła, klapnęli — klapię) vi 1. (uderzyć czymś płaskim) to slap- klapnąć kogoś po ramieniu to clap sb on the shoulder- szedł korytarzem klapiąc kapciami he went down the corridor, his slippers slapping on the floor2. (poruszyć szczęką, dziobem) klapał zębami z zimna his teeth were chattering from the cold- pies klapnął zębami na przechodnia/przejeżdżającego rowerzystę a dog snapped at a passer-by/a passing cyclistThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > klap|nąć1
-
2 kłap|nąć
pf — kłap|ać impf (kłapnę, kłapnęła, kłapnęli – kłapię) vi pot. 1. (poruszać szczęką) to snap- kłapać zębami/szczękami/dziobem to snap one’s teeth/jaws/beak2. (z głuchym dźwiękiem) szedł, kłapiąc butami o płyty chodnika his shoes slapped against the pavement- pies kłapał uszami the dog flapped its ears- wiatr kłapał okiennicami the wind slapped a. banged the shutters against the wall3. pejor. (gadać) to jaw pot., to yak pot.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kłap|nąć
-
3 dziurka
dziurka od klucza Schlüsselloch n; w klapie Knopfloch n;mieć po dziurki w nosie (G) die Nase voll haben (von D)
См. также в других словарях:
butonierka — ż III, CMs. butonierkarce; lm D. butonierkarek 1. «dziura od guzika w klapie marynarki, żakietu, w którą wkłada się kwiat, miniaturkę orderu itp.» Włożyć goździk do butonierki, w butonierkę. Nosić miniaturkę orderu w butonierce. 2. «maleńki… … Słownik języka polskiego
dziurka — ż III, CMs. dziurkarce; lm D. dziurkarek 1. «mała dziura» Dziurka w pończosze. Dziurki po molach, od moli. Zrobić, wyżłobić dziurkę w czym. ◊ Mieć czegoś po dziurki w nosie «mieć już dość czegoś; mieć za dużo czegoś» 2. «niewielki otwór mający… … Słownik języka polskiego
klapa — ż IV, CMs. klapapie; lm D. klap 1. «pokrywa, którą można podnosić i opuszczać, zamykająca otwór, wejście do jakiegoś pomieszczenia, do wnętrza czegoś» Klapa ciężarówki, czołgu, fortepianu. Klapa do piwnicy, od piwnicy. Otworzyć, podnieść, opuścić … Słownik języka polskiego
kłapać — ndk IX, kłapaćpię, kłapaćpiesz, kłap, kłapaćał kłapnąć dk Va, kłapaćnę, kłapaćniesz, kłapaćnij, kłapaćnął, kłapaćnęła, kłapaćnęli, kłapaćnąwszy 1. «otwierać szczęki i zamykać je szybko uderzając jedną o drugą ze stukiem; szczękać» Kłapać zębami.… … Słownik języka polskiego
nosić — ndk VIa, noszę, nosićsisz, noś, nosićsił, noszony 1. «trzymając coś w rękach, na plecach lub w inny sposób, chodzić z tym (długo lub wielokrotnie); dźwigać» Nosić bagaże, paczki, skrzynie, toboły, walizki, ciężary. Nosić coś na plecach, na… … Słownik języka polskiego
butonierka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. butonierkarce; lm D. butonierkarek {{/stl 8}}{{stl 7}} przecięcie w klapie marynarki, żakietu (zwykle identyczne jak dziurka od guzika) wykorzystywane czasem do wkładaniawnie kwiatka : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dla… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kłapać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, kłapaćpię, kłapaćpie {{/stl 8}}– kłapnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, kłapaćnę, kłapaćnie, kłapaćnij, kłapaćnął, kłapaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} na przemian szybko… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
